Modele Humanites
Na bazie autorskich modeli proponujemy i realizujemy systemowe rozwiązania w zakresie tworzenia szerokiego ekosystemu społecznego, który sprzyja rozwojowi człowieka, a w efekcie – bardziej dojrzałego, innowacyjnego społeczeństwa.
Model „wioski” Humanites – Rozwoju Ekosystemu Społecznego
Widzimy tu cztery główne obszary konstytuowania się człowieka i społeczeństwa: rodzina, biznes i środowisko pracy, edukacja oraz świat kultury i mediów mają kluczowy wpływ na tworzenie ekosystemu społecznego, w którym człowiek rodzi się, dojrzewa, uczy się, pracuje, tworzy i odpoczywa.
Te przestrzenie funkcjonowania człowieka wpływają na jego osobowość, system wartości, decyzje, obawy i kompetencje.
„Potrzeba całej wioski, aby wychować jedno dziecko” – afrykańskie powiedzenie
Rodzina
Podstawą tożsamości i dojrzałości emocjonalnej człowieka, są zdrowe i trwałe więzi rodzinne oraz relacje z bliskimi osobami. Wśród bliskich osób człowiek uczy się miłości, empatii, akceptacji, stawia pierwsze kroki we wspólnocie.
System edukacji
Szkoła to czas dojrzewania, zdobywania wiedzy na lekcjach, ale również kształcenia umiejętności społecznych i wpływu grup rówieśniczych, to czas nabywania kompetencji przyszłości. Oprócz przygotowania do egzaminów i testów szkoła ma przygotowywać do samodzielnego, odpowiedzialnego i wrażliwego społecznie życia.
Oba te środowiska szkoła i rodzina powinny we współpracy przygotowywać dzieci i młodzież do roli odpowiedzialnych obywateli i przywódców.
Biznes i środowisko pracy
Biznes i środowisko pracy mają realne przełożenie na zawodowy i osobisty rozwój człowieka. Biznes to niewykorzystana ciągle siła wpływu społecznego. Im bardziej pracodawcy oddziałują na człowieka i rozwijają go, tym bardziej ten człowiek poza pracą „zasila” swoimi postawami, wartościami kolejne komponenty swojego ekosystemu społecznego. Biznes poprzez wielowymiarowe podejście do rozwoju człowieka wspiera jego dobrostan i sprzyja łączeniu celów biznesowych firmy z celami pracowników.
„Od ponad dekady wspieram budowanie wysokiej kultury zarządzania, gdzie biznes realizuje swoje cele, a ludzie odnajdują poczucie sensu” – Zofia Dzik, fundatorka Instytutu Humanites
Świat kultury i mediów
Ma ogromny i wzorcotwórczy wpływ, który stale wzrasta. „Średnia czasu spędzanego przed ekranami wynosi obecnie 6 godzin i 37 minut dziennie. Oznacza to, że przeciętny mieszkaniec Ziemi poświęca ok. 40 proc. swojego życia, włączając w to sen, na korzystanie z urządzeń elektronicznych” (cyt. za Zofia Dzik na łamach Magazynu Think-Tank). Nadmierne korzystanie z mediów i nowych technologii może zatem mieć duży wpływ na rozwój wielu chorób cywilizacyjnych, które wpływają na jakość życia, kondycję psychiczną, sprawność fizyczną.
Systemowe projekty i efekt dźwigni
W oparciu o Model „wioski” Humanites – Rozwoju Ekosystemu Społecznego Zofia Dzik, w ramach ufundowanego Instytutu Humanites, tworzy od wielu lat projekty łączące te obszary, odchodząc od tunelowego podejścia. Efektem tego podejścia jest synergia: jedno środowisko społeczne staje się dźwignią dla pozostałych.
Widać to na przykład w programie Instytutu Humanites, który adresowany jest do liderek i liderów z oświaty: Akademii Przywództwa Liderów Oświaty. #APLO to pierwszy w Polsce program rozwoju przywództwa w edukacji, całoroczna akademia bazuje na wiedzy, doświadczeniach i dobrych praktykach z biznesu. To „MBA” skrojony specjalnie na potrzeby dyrektorek i dyrektorów placówek oświatowych i wychowawczych wraz z programem mentoringowym, w którym 500 menedżerów z biznesu dzieli się swoim doświadczeniem. Więcej o mentoringu na łamach Rzeczpospolita.pl
Kompetencje przyszłości
Dzisiejszy świat potrzebuje świadomych, „wewnętrznie sterowanych” ludzi, wrażliwych społecznie z dobrym ilorazem emocjonalnej inteligencji. Ciekawych świata i drugiego człowieka, chcących i umiejących się uczyć, gotowych wziąć odpowiedzialność. Potrafiących krytycznie myśleć, współpracować z innymi, a także mądrze stawiać granice. Tacy ludzie są w stanie nie tylko wybrnąć z kryzysów, ale też sprostać wyzwaniom rodzącym się na skutek cyfrowej transformacji, w tym być może życia bez pracy.
Model Zofii Dzik służy jako inspiracja dla niektórych firm i regionów w Polsce do budowania na nim swojej strategii.
Model Spójnego Przywództwa™
Spójne przywództwo – holistyczny program wdrożenia kultury zarządzania firmą w oparciu o zrównoważony rozwój człowieka w sferach fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i duchowej.
To 8-etapowy program rozwoju liderów i wygrywających zespołów w sferze prywatnej i zawodowej oparty na filozofii zrównoważonego rozwoju. Połączony jest on z budowaniem dobrostanu (wellbeing) w trosce o długotrwały stabilny wzrost firmy. Program wspiera pracowników w ich ważnych rolach społecznych (rodzina, społeczność).
“Spójne przywództwo to model i filozofia budowy kultury, gdzie firma osiąga swoje cele, a ludzie odnajdują poczucie sensu” – Zofia Dzik.
Spójne przywództwo ma swoje korzenie w nurtach związanych z psychologią egzystencjalną Viktora Frankla. Model i filozofia została wypracowana przez Zofię Dzik jako odpowiedź na jednowymiarowy rozwój liderów w Polsce po transformacji społecznej w 1989 roku. Model powstał na bazie jej osobistego rozwoju oraz wieloletniego doświadczenia w zarządzaniu spółkami w Polsce i na rynku międzynarodowym.
Jednowymiarowy rozwój
Rozwój głównie w sferze umysłowej związany głównie z obszarem zawodowym, umysłowym. W szczególności zaniedbuje się obszar emocjonalny i duchowy. Jednym z efektów takiego rozwoju jest fakt, iż coraz szersza grupa ludzi radzi sobie dużo lepiej w pracy niż w życiu poza pracą. Jedną z oznak problemu jest poczucie braku sensu i pustka egzystencjonalna współczesnego człowieka, wyzwania w budowaniu relacji, samotność. Warunkiem koniecznym do zmiany jest wielowymiarowy rozwój człowieka.
Wielowymiarowy rozwój
Model oparty na filozofii przywództwa i wielowymiarowego rozwój człowieka pokazuje, że taki rozwój daje korzyści zarówno po stronie zawodowej w postaci bardziej zaangażowanego człowieka o wyższym poziomie samomotywacji (bardziej efektywni pracownicy, o większej satysfakcji z pracy i dużo mniejszej absencji – nawet do 40% ), jak również po stronie prywatnej sprawiając, że człowiek ten czuje się bardziej spełniony i jest również lepszym rodzicem, małżonkiem, partnerem i członkiem społeczności.
Model oparty jest na założeniu, że aby rozwijać innych trzeba najpierw rozwijać siebie i to we wszystkich sferach (fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i duchowej). To my jesteśmy ograniczeniem rozwoju naszych najbliższych. A w pracy to poziom rozwoju lidera wyznacza maksymalny poziom rozwoju organizacji. Aby organizacja mogła się rozwinąć musi się rozwinąć również jej lider.
Wyróżniamy 8 kroków modelu, których celem jest „wyrównanie” poziomu rozwoju poza rozwojem umysłowym również w sferze fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i duchowej:
Rozwój – Samoświadomość – Wartości – Ciało – Emocje – Relacje – Życie – Talent
Model Spójnego Przywództwa jest powiązany z Modelem Długoterminowego zwrotu z inwestycji w kapitał ludzki.
Nielinearny Model Pętli Rozwoju Społecznego™
